Krzywe okno krzywo mruga

połamaną okiennicą.

Z rynny spływa brudna struga

by potoczyć się ulicą.

Coś huknęło BACH i TRACH

Wielkim okiem łypnął strach.

Pusty fotel na biegunach

i dziurawy na nim koc

wiatrem pchany sam się buja

na werandzie w ciemną noc.

Tak się właśnie sprawy mają,

gdy spowija wszystko mrok.

Strach się wkrada i obawy,

trudno zrobić choćby krok.

Za to kiedy wzejdzie słońce

i rozgoni czarne chmury,

że w tym kocu, koniec końców,

widać nie ma żadnej dziury.

Na fotelu, co był pusty

gnieżdżą się puszyste kotki,

a w donicach na werandzie

kwitną fiołki i stokrotki.

Dużym oknem się uśmiecha

Dom, a razem z nim ulica,

kręte schodki całkiem ładne

i urocza okolica.