Gdyby zabrać, dla przykładu,
Calineczkę z „Calineczki”,
bajka sama się potoczy,
ale spójrzmy prawdzie w oczy,
i bez sensu i bez składu.

Inny przykład: bez Kapturka
wilk do lasu daje nurka.
Snuje się po pustym lesie,
co mu bardzo trudno znieść.
Pewnie wkrótce się wyniesie,
tam, gdzie można dobrze zjeść.

A tak serio, na poważnie,

Uruchommy wyobraźnię:

co by było, gdyby

jakieś Grube Ryby

dla pieniędzy i dla sławy

w straszny spisek się wplątały.

Spisek całkiem niedorzeczny,

i wprost nie do uwierzenia,

żeby wszystkich co szlachetni

pozamykać do więzienia!

Gdyby tak się w bajkach stało.

Co też by w nich pozostało?

Bez pokoju – same wojny,

a bez wiosny - wieczna zima

i ocean nie-spokojny,

lód w okowach ziemię trzyma.

Zimno, straszno i wiatr wieje.

W kącie chowa się odwaga.

Nikt się szczerze już nie śmieje,

nikt nikomu nie pomaga.

Bez księżniczki i bez księcia

nie ma ślubu ni przyjęcia,

nie ma też bez poświęcenia

szczęśliwego zakończenia.

Wynik tego doświadczenia
wiele daje do myślenia,
lecz nie może się podobać.
Pora bajki zreperować
i załatać wszystkie dziury.

Znów, jak przedtem
zima z wiosną się przeplata,
jest i jesień,
nie brak lata,
upał i burzowe chmury,
trochę deszczu, trochę słońca,
szczypta pieprzu i garsć mięty.
Ten kto płakał, uśmiechnięty.
Jest księżniczka,
jest i książę.
Środek się z początkiem wiąże
aż do szczęśliwego końca.